คืนฝนพรำกลางไพรใจเหน็บหนาว
ฟ้าร้างดาวไร้เดือนเป็นเพื่อนฝัน
กานต์กวีที่เรียงร้อยถ้อยรำพัน
คล้ายโศกศัลย์เศร้าสร้อยในรอยคำ
ริ้วดอกหญ้าแกว่งไกวอาบสายฝน
เบ่งบานตนล้อลองละอองฉ่ำ
ยังจำจดหมดใจในทรงจำ
ห้วงลำนำสวาทรักที่ถักทอ
กระท่อมไพรกลางฝนบนภูเขา
ที่เคยเนาเราสองเป็นห้องหอ
ไยยามนี้เพียงเราที่เฝ้ารอ
จึงอยากขอทวงคำย้ำสัญญา
อย่าลืมเลือนบางใครในไพรถิ่น
อย่าลืมสิ้นรอยรักสิเน่หา
อย่าลืมเลือนรอยคำพร่ำวาจา
อย่าร้างลาโดยมิเอ่ยเฉลยความ
คืนฝนพรำกลางไพรใจเหน็บหนาว
ร้อยเรื่องราวขีดเน้นเป็นคำถาม
สัญญาใจยังมั่นคงไหมนงราม
ฤๅชั่วยามก็ลืมหมดมิจดจำ
(บินเดี่ยวหมื่นลี้ ผู้แต่ง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น