ปัจจัยแรกหรือมูลเหตุจูงใจให้ตัดสินใจข่มขืน

บทคัดย่องานวิจัย
ปัจจัยแรกหรือมูลเหตุจูงใจให้ตัดสินใจข่มขืน
โดยนางสาวอลิสา แสงขำ นักศึกษาปริญญาโท คณะนิติศาลตร์ (อาชญวิทยา)
ซึ่งเป็นการเก็บข้อมูลจากนักโทษข้อหาข่มขืนจากคุกบางขวางและลาดยาว จำนวน 100 คน

- 90% เลือกผู้หญิงผมยาว คือหางเปีย หางม้า ปล่อยตามธรรมชาติ เพราะกระชากจากข้างหลังได้ง่าย
- 87.5 เลือกผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้าถอดง่าย
(แต่หากพบผู้หญิงถูกใจแต่สวมเสื้อผ้าที่ต้องใช้เวลาถอดนาน
เขาจะกลับมาดักรอเป็นครั้งที่สองพร้อมกรรไกรหรือคัตเตอร์)
- 84 % เลือกผู้หญิงที่เดินไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วย (มือถือสามารถนำไปขายต่อได้)
หรืออ่านการ์ตูน หรือหนังสือ อื่นขณะเดินเพราะไม่ได้ระวังตัว
- 95.90% เลือกผู้หญิงที่เดินทางไปไหนมาไหนเวลากลางคืน
เพราะผู้ชายส่วนใหญ่มีประสบการณ์ทางเพศครั้งแรกตอนกลางคืน
โดยไม่คำนึงว่าต้องเป็นผู้หญิงสวยหรือหุ่นดี ขอให้มีเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งก็พอ
(มีนักโทษบางขวางคนหนึ่ง ให้ข้อมูลว่า หากเวลานั้นเป็นเวลาที่เขาต้องการปลดปล่อยแล้ว
เขาไม่เลือกว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย วัว ควาย)
- 99% เลือกผู้หญิงที่เดินทางคนเดียว (มีนักโทษบางขวางคนหนึ่ง ทำทีเป็นวินมอเตอร์ไซค์
รับผู้หญิงคนที่ถูกใจจากกลุ่มเพื่อนของเธอที่เดินด้วยกันไปข่มขืน)
- 80% สามารถข่มขืนได้ในการกระทำครั้งแรก โดยใช้อุปกรณ์ที่อยู่ในผู้หญิงนั่นเอง
เป็นอุปกรณ์ช่วยประกอบการกระทำผิด เช่น เข็มขัด ลูกกุญแจ กระจกส่องหน้า
(ต้องทุบให้แตกเป็นแหลมคมก่อน)
- 70% เลิกล้มความตั้งใจหากผู้หญิงคนนั้นจ้องหน้าเขา
แล้วเริ่มต้นสนทนาสั้นๆ กับเขาก่อนขณะที่เขาเข้าประชิดตัว เช่น โทษค่ะ กี่โมงแล้ว

http://www.dek-d.com/content/view.php?id=1554