กลอนซึ้ง ๆ ครั้งที่ ๔

ลมเอ่ยลอยมาแล้ว พัดผ่าน
ปัดฝุ่นผงหน้าบ้าน ปลิวไกล
ทั้งดอกไม้ล้วนลิ่ว ๆ ตามติดใกล้ ๆ
แต่ไฉนความเหงาไย ไม่ไปพร้อมกัน